Dordtse Puienprijs 2023
In 2017 heeft de Vereniging Oud-Dordrecht, in het kader van haar 125-jarig jubileum besloten tot het instellen van een Dordtse Puienprijs met als doel daarmee verbetering van het stadsaangezicht te ondersteunen. De prijs wordt om het jaar uitgereikt ter beloning van een geslaagde gevelrestauratie van een pand, waarop het Beeldkwaliteitsplan Binnenstad Dordrecht van toepassing is, dan wel van enig ander Rijks/Gemeentelijk monument of beeldbepalend pand in Dordrecht. De eerste keer werden panden genomineerd in de categorie ‘Bedrijfspanden gerestaureerd’. In 2019 werd de Dordtse Puienprijs voor de tweede keer uitgereikt, en waren de genomineerde panden over twee categorieën verdeeld: ‘Woon-winkelpand’ en ‘Herbestemming’. En in 2021 hadden we zelfs drie categorieën. Dit jaar hebben we wederom drie categorieën waarin een winnaar zal worden aangewezen: ‘Bedrijfspand’, ‘Woon-winkelpand’ en ‘Herbestemming’.
Jury DPP tijdens rondgang langs alle genomineerde panden
Werkwijze
De Vereniging Oud-Dordrecht heeft een speciale Puienprijs-commissie ingesteld. Het Vakteam Erfgoed van de gemeente Dordrecht ondersteunt de commissie o.a. door het aanleveren van een hele lange lijst van vergunningen en informatie over de panden en hun eigenaren.
Op basis van verbouwingen die de afgelopen 2 jaar gereed zijn gekomen, en waarvoor de gemeente Dordrecht dus een bouwvergunning heeft verstrekt, heeft de Dordtse Puienprijs-commissie een longlist opgesteld. Uit deze longlist is uiteindelijk een shortlist van maximaal 5 panden per categorie geselecteerd. En uit deze shortlist zal de vakjury het winnende pand per categorie kiezen. Bovendien kunt u, als inwoner van Dordrecht, uit deze shortlist in elke categorie een winnaar kiezen voor de Publieksprijs!
De panden op de shortlist 2023
Categorie ‘Herbestemming’
- Buiten Walevest 15 b-g
- Haringstraat 17
- Noordendijk 250
Categorie ‘Woon-winkelpand’
- Voorstraat 130 / Mariënbornstraat
- Voorstraat 276 / Vriesestraat 1
- Voorstraat 280
- Voorstraat 298
Categorie ‘Bedrijfspand’
- Museumstraat 65 / Augustijnenkamp 68
- Vismarkt 1
Motivering Categorie ‘Herbestemming’
Buiten Walevest 15 b-g
Dordrecht was lange tijd een stad van militairen. Vooral de logistiekfunctie was terug te vinden in gebouwen als het Arsenaal (munitiemagazijn), de Lange Loods en diverse kazernes. Het pand Buiten Walevest 15 staat bekend als de Pontonnierskazerne (De pontonniers zijn de bruggenbouwers van de landmacht). Het is rond 1720 gebouwd als een Generaliteitsmagazijn, waarschijnlijk als aanvulling op het oudere magazijn “Het Arsenaal” aan de Houttuinen. Er lagen militaire goederen van de staat opgeslagen.
Buiten Walevest (1884)
Eind jaren ’60 vertrokken de pontonniers en kwam het gebouw leeg te staan. Het bedrijf Merwestroom trok erin. En vertrok weer in 1985. Daarop volgde een turbulente periode voor het gebouw. Het werd gekraakt en kreeg de poëtische naam “Merwedroom”. Een paar jaar later slaagde de toenmalige eigenaar erin om het pand te verhuren aan uiteenlopende bedrijvigheid. In de afgelopen jaren is het grote pand intern gesplitst en verbouwd tot 6 grote appartementen. Hiermee lijkt weer een stabiele nieuwe levensfase te zijn gestart.
De oude en oorspronkelijke voorkant aan de Binnen Walevest is opgeknapt en er zijn een paar wijzigingen doorgevoerd die nauwelijks opvallen. De hoofdentree is verplaatst en enkele dakkapellen met glas in de flanken zijn toegevoegd. Nieuwe dakterrassen zijn verzonken in de kap en slechts zichtbaar door een handrail boven de nokvorsten. De verbouwing is dus terughoudend uitgevoerd, zodat de oorspronkelijke functie goed beleefbaar blijft.
Echte toevoegingen zijn de twee nieuwe modern gedetailleerde stalen balkons aan de voorgevel. De stalen balkons zijn geponst met afbeeldingen verwijzend naar de oorspronkelijke functie van het pand (pontonniers-kazerne) en ze vergroten zeker het woongenot van de achterliggende appartementen. De jury beoordeelde deze toevoeging als acceptabel in de oksels met de belendende panden (zijvleugels), maar brainstormde tegelijkertijd over andere oplossingen die méér zouden hebben kunnen brengen: een eigen vrijstaande constructie, een aan de kazerne aangepaste stijl, een verandafunctie voor het appartement eronder… Zo vanzelfsprekend zijn ze dus niet.
| De detaillering van de postvakken in een poortje stak wat mager af bij het positief gewaardeerde sobere sjiek van het hele complex. Het pand staat er weer fraai, fris en uitnodigend bij. |
………….. |  |
Haringstraat 17
De Haringstraat is een verhaal apart. Het is een achterafstraatje, een doorgang en na de Zakkendragerssteeg waarschijnlijk het smalste straatje van Dordrecht. Hier waren de achteroms van de woon-winkelpanden aan de Grote Spuistraat en de Lombardstraat. Een paar oudere gebouwen dragen de geschiedenis, zoals een brouwerij en een chocoladefabriek op de hoek met de Lange Breestraat. Die zijn beiden getransformeerd tot appartementengebouwen. Is hiermee een opwaartse spiraal voor de Haringstraat ingezet? Want inmiddels zijn er meer huizen die hun voordeur aan dit straatje hebben. Het is nog geen toeristische trekpleister, maar dat zou het zomaar eens kunnen worden in de toekomst. Vooral Haringstraat 17 heeft er zin in. De moderne architectuur geeft de straat een frisse touch.
Stijl Architectuur tekende voor de ingreep, die de jury zeer kan waarderen ondanks de wel erg autonome keuze van steenstrips. Deze woning ligt boven de winkel aan de Spuistraat 28. De linkerzijde van dit pand is nog steeds de achterzijde van deze winkel, inclusief de niet meer in gebruik zijnde deur voor laden en lossen, de rookgasafvoer en de buitenunit van de airco.
De dubbelhoge glazen entree-pui laat de trap zien naar een kleine werkkamer en het dakterras op de eerste verdieping. Van daaruit is de daadwerkelijke woning aan de Spuistraat bereikbaar. Boven de werkkamer is een opengewerkte houten kapconstructie aangebracht die de gevel een volwaardig woningaanzicht geeft. Eigenaar gaf aan deze constructie t.z.t. te willen laten begroeien met klimplanten.
Het helpt echt om dit straatje op te waarderen van een laad- en loszone naar een echte woonstraat. Hulde hiervoor. De jury hoopt dat de spiraal wordt voortgezet door de winkeleigenaar, want die lelijke gevel ernaast snakt ook naar renovatie.
Noordendijk 250
Dit jaar valt ook aan de gemeente Dordrecht zelf een nominatie voor de Puienprijs toe. Aan de Noordendijk is een volgende fase in de langjarige gebiedstransformatie gereed gekomen: het Regiokantoor van de gemeente. De gemeenteambtenaren zijn een stukje opgeschoven en zitten nu in het kleinere bouwdeel aan het Energieplein. Schaap en Sturm Architecten transformeerde het grootste deel van kantoor naar woningen. Uit circulair oogpunt was het een goede beslissing om deze zware betonconstructie een tweede leven te geven. Er is alles aan gedaan om het brute kantoorgebouw in een open woongebouw te transformeren.
Slim en sterk was de zet om IKC de Regenboog uit te nodigen als gebruiker van de begane grond. Die houdt op deze manier een publieke functie. Hun Programma van Eisen werd vertaald in een fikse en speelse uitbouw, die tevens terrassen opleverde voor de corridorwoningen erboven. Die uitbouw en het schoolplein creëren veel levendigheid op maaiveldniveau. De materiaalkeuze voor hout versterkt dat. De oude betonnen luifel van het kantoor siert nog de entree van het Kindcentrum. Alleen het blijkbaar onvermijdelijke hekwerk eromheen is fantasieloos. Net als de buitenberging overigens. Fraaie erfscheidingen met mooie hekken en poorten zijn echt wel mogelijk, weet de jury. Kijk maar rond in de stad. Maar daar moet natuurlijk wel budget voor beschikbaar worden gesteld.
Houten geveldelen, verdiepingshoge puien en aangehangen, en betonnen rasters met daarin nog meer balkons breken de gevel qua schaal en maken er echt een woongebouw van. De gehandhaafde betonnen geveldelen werden voorzien van extra ramen en passen daarmee prima in het nieuwe gevelbeeld. Een bekroning met penthouses, die een galerij hebben aan de ene zijde en een dakterras aan de andere, refereert in zijn vormentaal nog naar de opbouw van het stadskantoor. Dat moet spectaculair wonen zijn daar, met zo’n uitzicht…
Zelfs het deel van het kantoor dat nog steeds door de gemeente gebruikt wordt, voelt nu qua schaal en verhoudingen veel prettiger aan. Al met al is het een feestelijk woongebouw geworden en een zeer geslaagde opwaardering van deze omgeving.
Motivering Categorie ‘Woon-winkelpand’
Voorstraat 130 / Mariënbornstraat
De Voorstraat is de oudste straat van Dordrecht. Aan de landzijde staan de oudste huizen. Dit vriendelijke hoekpand is echter nog niet zo heel oud. In 1873 tekende de Dordtse architect H.W. Veth voor het ontwerp. Zijn stijl is te herkennen aan de vele eclectische elementen in de gevels, zoals de ranke Korintische zuilen bij de grote etalageruiten op de verdieping.
Het winkelpand is in de afgelopen jaren getransformeerd tot een gezellige koffiezaak op de begane grond met appartementen op de etages. Een kleuronderzoek van de afdeling monumentenzorg van de gemeente heeft de informatie geleverd om de gevels de kleurstelling te kunnen geven zoals die ongeveer geweest moet zijn in 1873. De behouden stijldetails zijn in zeer goede staat. Mooi is de symmetrie van de hoekentree op 45 graden t.o.v. de gevel. Die symmetrie werkt door in de ruimte op de begane grond. De woonverdiepingen daarboven hebben alleen kozijnen aan de Voorstraat. Aan de kant van de Mariënbornstraat zitten blinde kassen in de gevel. Dat respecteert de oorspronkelijke functie van het pand. Een mooie zinken kraal siert nu de goot met bewerkte gootklossen. Het resultaat mag er zijn! Met de herstelde buitenkant en de vernieuwde binnenkant is dit pand helemaal klaar voor een nieuwe levensfase.
De sobere gevel aan de Mariënbornstraat naast de winkelpui is óók deel van dit pand. We zien hier een onopvallende maar nette transformatie naar appartementen met getoogde sparingen, eenvoudige kozijnen en voordeur, een nieuw Frans balkon door een uitgezaagde borstwering. En een mooie zinken regenpijp met vergaarbak. De woonetages zijn voorzien van dubbel glas, de winkelruimte moet het doen met enkele ongeïsoleerde beglazing. Dat is – nu duurzaamheid onze volle aandacht moet hebben – het enige minpuntje, aldus de jury.
Voorstraat 276 / Vriesestraat 1
Dit hoekpand is geen monument, maar wel een Beeldbepalend pand. Velen zullen weleens stilgestaan hebben bij de mooie houten erker op de verdieping, met glas-in-lood. De Werkgroep Bouwhistorie heeft uitgebreid onderzoek gedaan en de geschiedenis van dit pand uitgeplozen. Het pand dateert van 1893. Het ontwerp is van architect Hendrik van der Kaa, die het tekende voor de horlogewinkel van Antonij Schnabel.
De restauratie heeft vele oorspronkelijke en fijnzinnig uitgevoerde geveldetails in volle glorie hersteld. Gelukkig zijn ze goed bewaard gebleven. We noemen met name: de hoekerker met de zeer karakteristieke “hoekdakkapel” als bekroning, fraai en zeer gedetailleerd snijwerk op lijsten en kolommen, rijk bewerkte gootklossen, unieke en prachtig beschilderde panelen onder gedecoreerde togen boven de ramen, interessante sparingen in de gootlijstbetimmering. Deze details werden overschreeuwd door storende reclamepanelen en verhuld door betimmeringen voor rolluiken. Die zijn nu verwijderd. De jury waardeert dat de sober uitgevoerde winkelpuien op de oorspronkelijke hoogte zijn terug gebracht. Op de begane grond zijn de kolommen met hardstenen plinten en de gevelbalk met een eenvoudig maar sierlijk lijstje verfijnd.
Het schilderwerk heeft het pand in sprekende kleuren gezet, die het geheel goed doen uitkomen. Hiervoor werd eerst kleurenonderzoek gedaan op het houtwerk van de vensters en deuren door de gemeente, samen met Nijhoff Schilders. De gevonden kleuren uit 1893 zijn teruggebracht. Bij de ontmanteling vonden we op de begane grond een restant van een Art Nouveau plafondbespanning.
Een fraaie restauratie, ondanks de niet monumentale status van het pand. Het geheel lijkt de jury monumentwaardig.
Voorstraat 280
Modehuis Gebroeders Gerzon was lange tijd een begrip in Nederland. Inmiddels bestaat dit grote pand bijna 100 jaar. Het werd in 1925 gebouwd voor de sjieke kledingfirma door hun huisarchitect Adriaan Moen. De winkel omvatte 3 verdiepingen. In 1973 sloten de winkels van Gerzon. Daarop betrok winkelketen Leen Bakker het pand. Enkele jaren geleden werden de grote reclameborden van de gevel gehaald toen een renovatie voor City Spa & Wellness plaatsvond. Nu heeft eigenaar Kroonenberg de transformatie voltooid door boven, en achter de winkelvloer op de begane, maar liefst grond 9 woningen te realiseren.
Over de voorgevel schreef architect Moen dat deze geheel van beton zou worden met toevoeging van steenslag. Die steenslag moest dan weer gespitst en gebouchardeerd worden om de gevel extra reliëf te geven. In de kozijnen zitten de ramen in oude en zeer slanke staalprofielen. Door voorzetkozijnen aan de binnenzijde toe te passen, is de karakteristieke “look” hiervan behouden gebleven. En tegelijkertijd is de duurzaamheid en het wooncomfort goed bediend.
Bronzen en loden letters sierden met de firmanaam Gerzon ooit de gevel. De plint is van gepolijst natuursteen syeniet. Deze stoere Art Deco-gevel is in deze transformatie fijn opgeknapt en zoveel mogelijk in oorspronkelijke kleuren geschilderd. Zie ook hoe de fraaie vlaggenmasten weer in volle glorie “shinen”.
Ten behoeve van de woningen creëerde renovatie-architect Tim Versteeght nog een patio halverwege in het pand. De nieuwe winkelpui heeft een moderne invulling gekregen met donker staal en hout. Er is hierbij zeker gelet op de harmonie met de bijna 100 jaar oude gevel. Niettemin had de jury graag een aanzienlijk slanker profiel voor de winkelpuien gezien. Dat past beter bij het tijdsbeeld. Jammer is ook dat de schade, die het roestende staal veroorzaakt aan het beton en de deklaag van natuursteen, (nog) niet is hersteld. Van de linker penant is een deel van de natuurstenen platen al van de gevel gevallen. Ook op diverse andere plekken van de gevel zijn roestschade en scheurende betondekking zichtbaar. Op dit punt verdient dit fraaie pand nog een extra herstelinspanning.
Voorstraat 298
Het derde grote voormalige winkelwarenhuis ligt heel prominent op de hoek van de Voorstraat en de Visstraat. Door het pleinachtige karakter van deze kruising valt dit grote pand extra op. Het is ook van de winkelwarenhuizen het pand dat het meeste verbouwd en gewijzigd is. En dat gebeurde al heel snel na de bouw.
Op de plek van 3 oude huizen liet de firma Peek & Cloppenburg in 1899 een gloednieuw modemagazijn bouwen door de Dordtse architect H.A. Reus. Reus bouwde in deze tijd in een rationele bouwstijl, die verwant was aan die van Berlage. Hij ontwierp een groot robuust gebouw in schoon metselwerk met een zorgvuldige gevelritmiek. Zware bogen en slanke gietijzeren kolommen op de begane grond, kleine friesbogen op de bovenste verdieping en een prominente hoekpartij die overal bovenuit stak. Reus oriënteerde de gevels op de drie zijden: Voorstraat-Visbrug-Visstraat waarmee hij het stoere karakter versterkte. Dit gebouw stáát!
Na oplevering werd het pand direct doorverhuurd aan kledingwinkel J.B. Overwijn. Al in 1920 kon Overwijn zijn winkel uitbreiden aan de kant van de Voorstraat. Dit leidde dus al vroeg tot aanpassingen van deze mooie gevels. Met name de vensterpartijen op de verdiepingen kregen al snel een lichte kleur. Na een brand in 1941 werd de gehele gevel gepleisterd en voorzien van enkele moderne elementen. Bij een verbouwing eind vorige eeuw is een vrij grove winkelpui om de gehele hoek getrokken. De hoekpartij verloor zijn gemetselde boog en binding met de grond. De ooit veel rijkere bekroning is versoberd. Dit alles betreurt de jury.
De recente renovatie heeft die vervlakking van de architectuur gelukkig weer wat terug gedraaid. De nieuwe kleurstelling geeft de gevel meer karakter. Aan de Visstraat is een passende nieuwe ingang gemaakt voor de bovenliggende woningen. De jury vindt dit pand een goed voorbeeld van hoe aantrekkelijk het kan zijn om boven winkels in de binnenstad te wonen. Dit deel van de gevel is verfraaid met een reliëfkunstwerk (medaillon) van Marien Schouten.
De jury uit wel kritiek op de gemonteerde postvakken en de bel-video-installatie. Dat had karakteristieker kunnen worden ingepast. Een ander kritiekpunt is de (onaffe) blinde deur aan de rechterzijde in de Voorstraat. Die blijft echt achter in kwaliteit van materiaal en afwerking.
Motivering Categorie ‘Bedrijfspand’
Museumstraat 65 / Augustijnenkamp 68
De Kunstkerk. Gebouwd als kerk in 1885 door Arie Schmidt, de grootvader van Annie M.G. Sinds 2002, na het vertrek van de laatste kerkgangers, is dit gebouw onder de naam Kunstkerk een begrip geworden in Dordrecht. Als gevolg van de komst van het Energiehuis stond het gebouw een aantal jaren leeg. Totdat de Dudok/SEAM-combinatie de opdracht tot renovatie gaf. Lugten Malschaert Architecten ontwierp het plan en begeleidde de uitvoering. Meerbouw Rotterdam was de hoofdaannemer.
De kerkgevel aan de Museumstraat is gerestaureerd en heeft passende kleuren gekregen op basis van kleurhistorisch onderzoek door de gemeente. De kerkruimte werd leeggehaald; het spectaculair gewelfde houten plafond is zorgvuldig in ere hersteld en siert nu de volledige kerkzaal. Minimalistisch vormgegeven vrijstaande houten tribunes met daarop een entresol verdelen de ruimte in een entreezone aan de museumstraat en een auditorium aan de andere zijde. Een kanttekening plaatst de jury bij het ongeïsoleerd blijven van de kerkruimte. Dat past niet meer anno nu.
De oude pastorie aan de achterzijde (Augustijnenkamp) heeft plaatsgemaakt voor een hoge aluminium serre met daarin een bar onder een enorme moderne kroonluchter. De serre doet dienst als foyer en als achteringang. Maar feitelijk voelt het als hoofdingang. Mede omdat de gevel van de serre is gedubbeld met een 13 meter hoge kunstzinnige façade van Studio Job uit Tilburg, getiteld: The Embrace. Het kunstwerk verwijst naar een kenmerk bij uitstek van kerkgebouwen: het gebrandschilderde raam. De afbeeldingen op het kunstwerk associëren met het goddelijke gezin en andere kerkelijke symboliek. Het geheel wordt gedragen door 4 vergulde schildpadden (verwijzing naar de schildpadden die de Sagrada Familia van Gaudí in Barcelona omhoog houden?) en bekroond door een grote vergulde kip.
Het pandje naast de kerk aan de Museumstraat werd ook vervangen door een vergelijkbare uitbreiding in aluminium en glas. Het is open om een steeg te vormen die je van Het Dordrechts Museum via de Kloostertuin naar Het Hof doet wandelen. De gevel is weliswaar transparant, maar voelt niet als een herkenbare uitnodiging om daar binnen te gaan. De concurrentie van de grote naastgelegen kerkdeur is daarvoor te groot. Een gemist detail acht de jury het feit dat de gevel recht loopt tussen twee panden op vlucht. Daardoor lijkt de gevel naar achteren te wijken.
De jury is zeer te spreken over het zorgvuldige herstel van de kerkruimte en de gevel. De strakke toevoegingen in hout en donker metaal met glas contrasteren sterk en laten zo de kerkbouw mooi in zijn waarde. De consequent doorgevoerde en terughoudende detaillering van de nieuwe elementen is een kwaliteit op zich. En dan is er die Job-façade; iedere Dordtenaar vindt er iets van. Smaken verschillen en dat is ook binnen de jury het geval. Feit is dat het een spraakmakend ontwerp is dat Dordrecht een nieuw (veel gefotografeerd) icoon heeft verschaft. Dat is een kwaliteit voor een gebouw dat de kunsten wil stimuleren en faciliteren. In combinatie met De Witt (nog niet klaar om in deze ronde te mogen meedingen) ziet de jury de potentie van een culturele hotspot. We hopen op vele inspirerende tentoonstellingen, festivals en voorstellingen.
Vismarkt 1
De aanpassingen en aanbouw aan het gebouw ten behoeve van restaurant Otto e Mezzo hebben heel wat jaren in beslag genomen. Het resultaat staat er trouwens al een paar jaar, maar omdat het pand bij de vorige Puien Prijs de enige in zijn categorie was, is besloten dat het project zou worden doorgeschoven naar deze editie.
De gietijzeren Vismarkt is in 1867 gebouwd en nu een rijksmonument. Van wanneer het huisje van de Visafslag is, is niet uitgezocht. Wel is duidelijk dat het van vóór 1915 dateert. (oude foto’s, oude kaarten en een toevallige vondst op een situatietekeningetje in een vergunning voor Vismarkt 2-3 uit 1915, waar het al op stond.) Die Visafslag is een gemeentelijk monument.
In een eerdere verbouwing – de architect is ons onbekend – werd de voorgevel van het huisje al voorzien van een entreetrapje met luifel en twee boven het maaiveld zwevende volledig glazen erkers in een frame van verzinkt staal.
Op basis van een ontwerp van Dordtenaar Wick van Rij heeft Van Oord Architectuur & Design een uitbouw gerealiseerd aan de achterzijde van het gebouwtje. Het was een hele tour om een ontwerp te vinden dat zou passen tussen de Rijksmonumentale Vishal en de Visafslag. Het gerealiseerde plan bestaat uit een hoog gedeelte aan de Visafslag en een lager gedeelte dat onder de kap van de vismarkt steekt. De gevels zijn uitgevoerd in aluminium puien in een terughoudende grijze kleur en grotendeels voorzien van glas. Een centrale glazen lichtkap dwars in het dak van de uitbouw legt fraai een relatie met de kap van zowel de Vismarkt als de Visafslag. De transparantie van de uitbouw laat het monumentale gebouwtje in zijn waarde.
De jury is aldus zeer te spreken over het hoofdvolume van de uitbouw en de terughoudende vormgeving en kleur. De transparantie van de uitbouw heeft wel wat last van het spiegelende glas. De gevel rond de keuken kent een minder geslaagde halfronde uitbouw en is veel meer gesloten. Dat verhindert dat je dwars door de uitbouw heen kunt kijken. De minder slanke detaillering van de uitbouw in vergelijking met die van de oudere erkers roept ook vragen op. Waarom zijn de erkers en de uitbouw niet in één vormentaal gerealiseerd? Dat ze nu beide een eigen tijdslaag toevoegden aan de al in fases uitgevoerde monumentale delen is wel wat erg veel variatie.
De jury oordeelt positief dat het restaurant zo voldoende schaal heeft gekregen om te kunnen voortbestaan op deze monumentale en fotogenieke locatie in onze binnenstad.
Eervolle Vermelding
Weeshuisplein 19-25
De jury wil deze rij woningen met een bedrijfsgedeelte aan het Weeshuisplein een Eervolle Vermelding geven. De panden hebben tientallen jaren leeg gestaan. De gemeente had zelfs ooit het plan om het hele rijtje te slopen en te laten vervangen door nieuwbouw. Zoals wel vaker gebeurt, kwam echter van uitstel afstel. De gemeente besloot uiteindelijk om de bouwvallige panden te verkopen.
Opknappertjes is een eufemistisch woord voor panden, waarbij je vanaf de begane grond de blauwe lucht door de kapconstructie heen kon zien. De nieuwe eigenaren stonden voor een grote uitdaging. Maar nu, na een paar jaar klussen, is het Weeshuisplein weer een plein om trots op te zijn. Complimenten aan de eigenaren!
Publieksprijs
Zoals eerder vermeld kunt u, als inwoner van Dordrecht, uit de shortlist in elke categorie een pand kiezen voor de Publieksprijs! Van 20 september tot en met 7 oktober 2023 kunt u (één keer per categorie) stemmen op uw favoriete gerestaureerde pand. Het pand met de meeste stemmen wint de publieksprijs.
De Dordtse Puienprijs 2023 bestaat uit een trofee, de publieksprijs uit een oorkonde. Beide prijzen worden uitgereikt aan de eigenaren van de desbetreffende panden. De prijzen zullen worden uitgereikt op donderdag 12 oktober 2023 om 20.00 uur in de Trinitatiskapel, Vriesestraat 22 te Dordrecht. U bent allen van harte welkom!
Lees meer:
De kracht van monumentale binnensteden (Rijksuniversiteit Groningen) PDF
De opkomst van de oude stad PDF
Erfgoed voor beter vestigingsklimaat RCE
Puienprijs van de Historische Vereniging Alkmaar (sinds 2007)
Utrechts Monumenten Fonds: Historische winkelpuien Twijnstraat PDF
